De economische crisis gaat er komen. Vraag is hoe zwaar deze zal zijn. In plaats daarvan lijken economen zich vooral bezig te houden met de vraag OF er een recessie komt en zo ja wanneer: 1e kwartaal 2023, of 2e kwartaal, dat soort geneuzel.

Economen zijn soms best een grappig volk. Zo verwachtte bijna geen enkele mainstreameconoom dat ruim monetair beleid (zeg maar lage rentes en Quantitative Easing) tot inflatie zou leiden. Dat sindsdien de prijzen van aandelen, obligaties, vastgoed, kunst, collectables, grondstoffen, edelmetalen en crypto bijna allemaal flink stegen, deed niks af aan hun dogmatische benadering van inflatie. Immers, inflatie wordt berekend op een “mandje” met goederen en diensten en voornoemd lijstje aan activa komt nauwelijks voor in dat mandje. Zo konden de mainstream-economen volhouden dat het monetaire beleid geen inflatie veroorzaakt.

Toen kwam corona kwamen de lockdowns die de vraagzijde flink raakten; in den beginne, althans. Al snel kwamen overheden met allerlei steunpakketten om alles en iedereen overeind te houden. Hoewel dit nodig was om een totale ineenstorting (systeemcrisis) te voorkomen, gingen veel overheden te lang door met dit beleid, omdat ze maar bleven vast houden aan de ineffectieve lockdownstrategie. Overigens draaiden sommige mainstream-economen toen, zoals Lawrence Summers:

Het gevolg was dat consumenten en veel bedrijven hierdoor gewend raakten aan de steunpakketten. Bedrijven ontsloegen geen mensen en de mensen gingen door met consumeren alsof er niets aan de hand was. Deze consumptie werd wel anders, want deze werd door de lockdowns verlegd van diensten naar goederen. De goederensector kreeg hierdoor te maken met een plotse en flinke toename in de vraag. Dit terwijl de aanvoerlijnen faalden door de lockdowns. Links en rechts proberen deze bedrijven hun goederen te fabriceren en te leveren, waardoor er een grote vraag naar personeel ontstond (en een tekort aan materialen).

Normaal geen probleem, maar weinig mensen kwamen in beweging omdat ze toch wel steungeld kregen. De arbeidsmarkt verkrapte daardoor, wat opwaartse druk op de lonen veroorzaakte. Gelukkig voor deze bedrijven had de horeca het wel zwaar en besloot een gedeelte van het personeel over te lopen. Nu de horeca weer open is, blijkt veel personeel niet meer terug te willen komen, ondanks startersbonus en een hoger loon. Als het nieuwe consumptiepatroon niet verandert naar normaal (pre-lockdown), dan zal dit een blijvende opwaartse druk op salarissen veroorzaken. Temeer omdat de maakindustrie vaak een bepaalde skill set en opleidingsgraad nodig heeft, die schaars is. 

Maar hoe erg deze set-up ook is, het kan altijd erger: enter Poetin. Nog meer aanvoerproblemen, met name in energie en voedsel. En gezien dit een gevecht is tussen het Westen en China (met onder andere vazal Rusland), lijken deze problemen permanent te gaan worden. Gooi daarbij de (versnelde?) transitie naar Groen erbij en het inflatoire beeld is compleet.